still ill

Θ.Β.

"Αυτός ερχόταν μόνος του,απ'αλλού.Ερχόταν αργά,από δρόμο δικό του...Και έξαφνα...μας εξεπέρασεν όλους,αμέσως και εξακολουθητικά".
Παραθέτω καταχρηστικά την οξυδερκή κριτική του Τέλλου Άγρα για τον Καρυωτάκη,θέλοντας να γράψω κάτι για τον Βέγγο.Πράγματι,ερχόταν από αλλού.Δεν είχε θητεύσει στο θέατρο,δεν προερχόταν από την επιθεώρηση ή τα μπουλούκια.Ένα από τα σχολεία του ήταν η Μακρόνησος.Βλέποντας τις κακουχίες,τα βασανιστήρια,τον εξευτελισμό των εξόριστων αριστερών θα νιώσει στοργή για τους κατατρεγμένους ανθρώπους,αίσθημα που θα τον διακατέχει σε όλες του τις ταινίες.Εκεί θα γνωρίσει άλλωστε και τον Κούνδουρο που θα του εμπιστευτεί μετέπειτα κάποιο ρόλο σε ταινία του.
Αν και δηλώνω λάτρης της δωρικής μορφής του Μακρή και του Παπαγιαννόπουλου και της καρτουνίστικης φιγούρας του Ηλιόπουλου με τη χορογραφία στην κίνηση,ο συγκεκριμένος καθίσταται primus inter pares ανάμεσα στους λαϊκούς μας κωμικούς.Όλοι παίζουν με το φυζίκ τους,ο Βέγγος όμως παρά την κωμική του,στα όρια του υπερρεαλισμού,περσόνα,είναι ο μόνος που σε κάνει με έναν ελάχιστο μορφασμό ψυχικού πόνου να νιώσεις έναν κόμπο στο λαιμό σου,για να τον λύσει το ίδιο αβίαστα με κάποια από τις γνωστές του γκάφες.
Απολαμβάνοντας την ησυχία στο προαύλιο της Αγίας Μαρίνας στο Θησείο,τον θυμήθηκα σε μια ταινία του Κατσουρίδη με καταπληκτική φωτογραφία του Συράκου Δανάλη,να ανηφορίζει το δρομάκι δίπλα από την εκκλησία,έχοντας μόλις παραδώσει ένα χαμένο χαρτοφύλακα με χρήματα στον κάτοχο του.Ακούγοντας την υπέροχη μουσική του Πλέσσα,τον βλέπουμε κάπου εκεί,στο τέλος της ταινίας,να παίρνει μονάχος τον δρόμο αυτόν,μακριά από την συνάφεια του κόσμου,ψάχνοντας τον δικό του,τον γεμάτο αξιοπρέπεια και πίστη στον άνθρωπο.
Ο Όζου τοποθετούσε έτσι την κάμερα,ώστε να υποκλίνεται στους ηθοποιούς του.Ο Βέγγος υποκλίνεται στον απλό θεατή που αγωνίζεται καθημερινά για ένα καλύτερο αύριο,διατηρώντας ταυτόχρονα την ανθρωπιά του.
Ευτυχώς,υπάρχουν όμορφοι Έλληνες εκεί έξω να μου δίνουν κουράγιο.

posted by still ill @ 9:15 PM